عبدالله بن احمد کعبیعبدالله بن احمد کعبی (متوفای ۳۱۹ق)، از پیشوایان معتزله در قرن چهارم هجری قمری بود که پیروان او را کعبیه مینامیدند. ۱ - معرفی اجمالیابوالقاسم، عبدالله بن احمد بن محمود کعبی (از بنی کعب) بلخی خراسانی، یکی از پیشوایان معتزله بود و معتزلیان پیرو او را کعبیه مینامیدند. وی در علم کلام، اندیشهها و حرفهای خاص خود را دارد؛ از جمله: خداوند سبحان دارای اراده نیست، افعال او در حقیقت، غیر ارادی و بدون خواسته او واقع میشوند. وقتی گفته میشود خداوند عزوجل انجام چیزی را اراده کرده است، معنایش این است که آن را انجام داده است، و وقتی گفته میشود خدا از جانب خود چیزی را اراده کرده است، معنایش این است که دستور آن را داده است. و گفتهاند: دادن نسبت اراده به خداوند، مجازی است. التفسیر، ادب الجدل و محاسن آل طاهر و مفاخر خراسان از تالیفات او است. [۳]
الملل و النحل، ج۱، ص۷۷.
۲ - پانویس
۳ - منبععبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۲۰۴-۲۰۵. ردههای این صفحه : پیشوایان معتزله | درگذشتگان سال 319 (قمری) | شخصیتهای قرن 4 (قمری) | متکلمین معتزلی
|