زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

عبدالله بن احمد کعبی





عبدالله بن احمد کعبی (متوفای ۳۱۹ق)، از پیشوایان معتزله در قرن چهارم هجری قمری بود که پیروان او را کعبیه می‌نامیدند.


۱ - معرفی اجمالی



ابوالقاسم، عبدالله بن احمد بن محمود کعبی (از بنی کعب) بلخی خراسانی، یکی از پیشوایان معتزله بود و معتزلیان پیرو او را کعبیه می‌نامیدند. وی در علم کلام،‌ اندیشه‌ها و حرف‌های خاص خود را دارد؛ از جمله: خداوند سبحان دارای اراده نیست، افعال او در حقیقت، غیر ارادی و بدون خواسته او واقع می‌شوند. وقتی گفته می‌شود خداوند عزوجل انجام چیزی را اراده کرده است، معنایش این است که آن را انجام داده است، و وقتی گفته می‌شود خدا از جانب خود چیزی را اراده کرده است، معنایش این است که دستور آن را داده است. و گفته‌اند: دادن نسبت اراده به خداوند، مجازی است.
التفسیر، ادب الجدل و محاسن آل طاهر و مفاخر خراسان از تالیفات او است.
[۳] الملل و النحل، ج۱، ص۷۷.


۲ - پانویس


 
۱. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱۲، ص۳۳۷.    
۲. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۴۵.    
۳. الملل و النحل، ج۱، ص۷۷.
۴. ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۲، ص۴.    
۵. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۴، ص۶۵.    


۳ - منبع



عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۲۰۴-۲۰۵.






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.